In 1943 begon de heer J.H. Dubach met zijn vrouw en zeven anderen thuis muziek te maken. Zij noemden zichzelf  ‘De ouwe hap’ . Met deze groep is er in Maassluis een glazen plaat opgenomen in de oorlog. Van dit gezelschap zijn uiteindelijk  alleen de Dhr. Dubach zijn vrouw overgebleven.

In 1948 heeft hij met zijn vrouw en vijf dochters de mandolineclub uitgebreid. De oudste dochter was toen 10 jaar en nam vriendjes en vriendinnetjes mee, die kwamen luisteren. Zij wilden ook graag spelen. Voorwaarde was: schoenen uit. Het was toen een illegale club, want toen mocht je ’s avonds niet buiten komen. Het aantal kinderen werd steeds groter en tenslotte is daar het mandolineorkest uit gegroeid.

In de jaren vijftig is toen Capriccio ontstaan, de toen nog naamloze vereniging.

In de loop der jaren is dit uitgegroeid tot de mandolinevereniging.

De naam 'Capriccio' is bijzonder van toepassing op onze gezellige vereniging, omdat het een muziekterm is die grillig, speels en verrassend betekent. Dit komt zeker tot uitdrukking in de gevarieerde keuze van de muziekstijlen die wij spelen.